Święto Trzech Króli to w polskiej tradycji jedno z najważniejszych świąt. Warto przy tym zauważyć, że Pismo Święte nie mówi o królach, a raczej o Mędrcach. Pokłon Jezusowi oddali Mędrcy ze wschodu, umownie nazwani: Kacper, Melchior i Baltazar. Nie byli to członkowie narodu Izraela. Świadczy to o wielonarodowości i o mocy Boga do jednoczenia wszystkich ludzi bez względu na wyznanie i miejsce zamieszkania.
Wg Ewangelii św. Mateusza podążali za "gwiazdą na Wschodzie", która zaprowadziła ich do Betlejem. Do Betlejem prowadziła ich gwiazda, jako głęboki w treści „symbol” życiowej drogi każdego człowieka podążającego za światłem wiary. Mędrcy adorujący Dzieciątko Jezus, reprezentują właśnie tych ludzi różnych raz, języków i narodów, którzy pozdrawiają Boga w osobie Jezusa Chrystusa- Króla Wszechświata. W obrazie Mędrców cała ludzkość przybywa do Betlejem, aby w Jezusie uznać obiecanego Mesjasza i złożyć Mu należny hołd. "Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę".
Złoto oznaczało godność królewską. Kadzidło symbolizowało godność kapłańską, a mirra była symbolem wypełnionego proroctwa i zapowiadała męczeńską śmierć Jezusa. Tradycją Święta Trzech Króli jest pisanie na drzwiach domu poświęconą kredą, trzech liter - K+M+B oraz cyfr nowego roku. Niektórzy uważają, że zamiast litery K winno się pisać literę C, gdyż po łacinie skrót odczytywany jest, jako błogosławieństwo –Christus Mansionem Benedicat, czyli Chryste błogosław temu domowi.